غیرخوراکی ها بالاتر از خوراکی ها در شهریورماه؛ رکوردتورم برای غیرخوراکی ها
بررسیها نشان میدهد، در شهریور ماه تورم دهک دهم که ثروتمندترین دهک جامعه محسوب میشود بیشتر از سمت اقلام غیر خوراکی بوده است.
به گزارش اکوایران ، تورم ماهانه کشور در شهریور ماه ۲٫۲ درصد برآورد شده است، البته دهکهای مختلف همه به یکی میزان فشار تورمی را حس نکرده و برخی از دهکها تورمهای بالاتری نسبت به سایر دهکها به ثبت رساندهاند.
این امر به سبب وزن مختلف کالاهای خوراکی و غیر خوراکی در سبد مصرفی هر دهک به وجود آمده است.
در محاسبه تورم سهم کالاهای غیر خوراکی و خدمات ۷۲٫۲ درصد است که نشان میدهد اقلام غیر خوراکی و خدمات تاثیر بیشتری نسبت به خوراکیها در تعیین تورم دارند. در میان دهکها بیشترین اثر گذاری کالا های غیر خوراکی در دهک دهم رخ داده است. تورم دهک دهم که ثروتمندترین دهک جامعه محسوب میشود در شهریور ماه ۱٫۸ درصد به ثبت رسیده که از این نرخ ۱٫۲ واحد از سمت اقلام غیر خوراکی و خدمات بوده است.
این موضوع به این معنی نیست قیمت خوراکیهای مصرفی این دهک افزایش قیمت کمتری نسبت به سایر دهکها داشته، بلکه به دلیل سهم کم خوراکیها در سبد تقاضا دهک دهم، اثر آن کمتر دیده میشود.
به طور کلی میتوان گفت در تورم شهریور ماه هرچه از سمت دهکهای بالایی به سمت دهکها کم درآمد حرکت کرده ایم شاهد تورم سهم بیشتر خوراکیها در تورمهای به ثبت رسیده بودیم.
محاسبه تورم هر دهک با توجه به اینکه چه کالاهایی مصرف میکند، متفاوت است. به عنوان مثال قیمت هواپیما در تورم دهکهای فقیر جامعه اثر گذاری ناچیزی دارد چراکه بلیط هواپیما جز سبد تقاضای اقشار فقیر نیست.
بر این اساس هرچه به دهکهای فقیر تر نزدیک میشود کالاهایی که در اقتصاد اصطلاحا از آنها به عنوان کالای لوکس یاد میشود سهم کمتر در تورم اقشار کم درامد دارد.
همانگونه که در سطور بالاتر نیز گفته شد، وزن اقلام خوراکی در محاسبه تورم کل کشور ۲۷ درصد بوده و مابقی به اقلام غیر خوراکی و خدمات تعالق دارد.
این در حالیست که این وزن برای دهک اول بالغ بر ۴۳ درصد و برای دهک دهم تنها ۱۷ درصد است.
به طور کلی هرچه درآمد افراد جامعه کمتر باشد، سهم خوراکیها در سبد مصرفی شان بالاتر بوده چراکه در این وضعیت آنها مجورند نسبت بیشتری از درآمد خود را به خرید مواد غذایی اختصاص دهند.
یقینا رقمی یک خانواده پول دار برای مواد غذایی اش صرف میکند خیلی بیش از رقمی است که یک خانواده فقیر هزینه میکند، اما نسبتی که یک خانواده پول دار از کل درآمد به خوراکیها اختصاص میدهد شاید به ۱۰ درصد هم نرسد در صورتی که دهکهای پایینی درصد بالاتری را اختصاص میدهند.